Viet-Nam, Civilización e Cultura - OS FALLEIROS, FUNDADORES DE MOEDAS, ORFERES e PRATAS, FUNDADORES DE BRONCE, CERRADEIROS

Hits: 227

De PIERRE HUARD¹
(Membro de Honra da École Française d'Extrême-Orient)
e MAURICE DURAND²
(Membro da École Française d'Extrême-Orient³)
3ª edición revisada 1998, Imprimerie Nationale París,

      Teles traballou en folla de lata, zinc e estaño. Antes da chegada dos occidentais, a súa industria limitábase a fabricar pequenos conos que superaban sombreiros, vasos de aceite que servían de lámpadas, caixas para conter opio e algúns outros utensilios diversos. Despois, tivo un gran desenvolvemento. Mentres traballa o lataeiro tradicional permanece sentado ou agachado, facendo uso enerxético das súas mans e dos pés que os dous dedos gordos, ou o dedo gordo e o segundo, unidos, constitúen un vicio vivo, flexible e sólido. Isto permite presentar os obxectos traballados baixo a incidencia desexada para ferramentas (lima, martelo, remache) manexadas coas mans que quedan libres. Finalmente, nos traballos de corte, a rama inmóbil da tesoira fíxase polo dedo gordo, mentres que unha das dúas mans maniobra a rama móbil e a outra [Páx. 190] guía a chapa que se debe cortar. A palabra "quặp” expresa a idea de apoderarse dun obxecto entre o segundo e o dedo gordo. [Páxina 191]

RODÍDAS DE MOEDAS

[Páxina 191]  TAs primeiras moedas e lingotes de ouro foran fundidos en Hanoi por Lưu Xuân Tín, segundo unha técnica chinesa (Tín viviu baixo Lê Thánh Tôn, é dicir, cara a 1461).
      TAs moedas actuais moldeadas e fundidas (pero non acuñadas) contiñan unha cantidade bastante grande de barro mesturado con zine.
        Ta cadea de fabricación é a seguinte (véxase tamén a fabricación de moedas (sapèques) na Revue Indochinoise, 1900).

1. Moldeo de area;
2. fusión de zinc;
3. Fundición de metal fundido en moldes;
4. Clasificación de moedas utilizables.

ORFEIRAS e ORFETERÍAS

     TOs mecenas dos ourives son os tres irmáns Trần Hòa, Trần Điện e Trần Điền que aprenderon a súa arte en China cara ao século VI.

    A arcón con caixóns, que contén materiais e obxectos preciosos nos que están a traballar, e rematado por un fol horizontal con pistón (cái bễ) abonda para os orfebres tradicionais. O tubo do fol que sae do peito recíbese nunha cavidade excavada no chan. Dous ladrillos e algúns anacos de carbón constitúen un forno. Un mazo de madeira armado de metal (búa và), puntas de gravado, uns cantos tacos de madeira e unha pequena yunque completan esta instrumentación profesional. Excepto uns cantos aneis (aneis con xoias ou elos de cadea), non houbo fabricación de obxectos masivos. Todas as xoias están feitas con láminas de prata ou ouro, máis ou menos grosas, traballadas en repousado, conformadas ou estampadas máis fáciles cando se trata de metais puros sen aliaxe ningunha. As xoias de ouro mergulladas son afundidas nunha solución concentrada e fervida, xa sexa de flores de sophora (hoé) ou do pericarpio tai chua (Garcinia pedunculata). Despois, lávaos nun baño de xofre moi quente. [Páxina 191]

TINMEN

      To patrón herdeiro é Phạm Ngọc Thành que introduciu a técnica chinesa en Vietnam do Norte cara 1518.
      [Páxina 192] TAs ollas de arroz radiais de cobre martillado, con curvas hábiles alternadas, proban unha técnica perfecta, admirada polos coñecedores.

FUNDADORES DO BRONCE

     To seu patrón é o bonzo Khổng Lộ que aprendeu a fundición do cobre en China e difundiu a súa técnica en Vietnam do Norte cara 1226. Hai que destacar influencias estranxeiras posteriores como a de Jean de la Croix, híbrido portugués, fundador de canóns en Huế. (século XVIII). O derretimento da cera perdida sempre foi unha honra. A estatua de Trần Vũ (pagoda propiamente chamada a do Gran Buda en Hanoi) e as urnas dinásticas en Huế mostran a habilidade dos fundadores de bronce vietnamitas (véxase tamén Chochod, Founding methods employed in Annam, en BEFEO, IX, 155).

CERRADEIROS

      SA cultura inoide coñeceu o cadeado de rolo e o resorte, moitas veces empregados para pechar grandes mobles. Na cultura tradicional vietnamita, o cadeado é descoñecido e as portas das casas péchanse mediante abrazadeiras, usando barras de madeira.

Bibliografía

+ J. Silvestre. Notas para ser usadas na investigación e clasificación de cartos e medallas de Annam e da Cochinchina francesa (Saigón, Imprimerie nationale, 1883).
+ GB Glover. As placas de moedas chinesas, anameses, xaponesas e coreanas, das moedas utilizadas como amuletos do goberno chinés e notas privadas (Noronha e Co Hong Kong, 1895).

+ Lemire. Artes e cultos antigos e modernos de Indochina (París, Challamel). Conferencia feita o 29 de decembro na Sociéte francaise des Ingénieurs coloniaux.
+ Desire Lacroix. Numismática anamesa, 1900.
+ Pouchat. Industria de bastóns en Tonquin, en Revue Indochinoise, 1910–1911.

+ Cordier. Sobre a arte anamesa, en Revue Indochinoise, 1912.
+ Marcel Bernanose. Obreros de arte en Tonquin (Decoración de metal, Xoieiros), en Revue Indochinoise, Ns 20, xullo-decembro de 1913, p. 279–290.
+ A. Barbotin. Industria de petardos en Tonquin, en Bulletin Economique de l'Indochine, setembro-outubro de 1913.

+ R. Orband. Bronce artístico de Minh Mạng, en BAVH, 1914.
+ L. Cadière. Arte en Huế, en BAVH, 1919.
+ M. Bernanose. Artes decorativas en Tonquin, París, 1922.
+ C. Gravelle. Arte anamés, en BAVH, 1925.

+ Albert Durier. Decoración anamesa, París 1926.
+ Beaucarnot (Claude). Elementos tecnolóxicos cerámicos para o uso de seccións cerámicas das escolas de arte de IndochinaHanoi, 1930.
+ L Gilbert. Industria en Annam, en BAVH, 1931.
+ Lemason. Información sobre métodos de cría de peixes no delta tonquinés, 1993, páx.707.

+ H. Gourdon. Arte de Annam, París, 1933.
+ Thân Trọng Khôi. As rodas de elevación de Quảng Nam e as norias de remos de Thừa Thiên, 1935, páx. 349.
+ Guilleminet. Norias de Quảng Ngãi, en BAVH, 1926.
+ Guilleminet. Preparados a base de soia en alimentos de Annamese, en Bulletin économique de l'Indochine, 1935.
+ L. Feunteun. Eclosión artificial de ovos de pato en Cochinchina, en Bulletin Economique de l'Indochine, 1935, p. 231.

[214]

+ Rudolf P. Hummel. China no traballo, 1937.
+ Mercier, Ferramentas dos artesáns anameses, en BEFEO, 1937.
+ RPY Laubie. Imaxes populares en Tonquin, en BAVH, 1931.
+ P. Gourou. Industria da aldea no delta Tonquinés, Congreso Internacional de Xeografía, 1938.

+ P. Gourou. Anís chino en Tonquin (comunicado de servizos agrarios en Tonquin), 1938, p. 966.
+ Ch. Crevost. Conversas sobre as clases traballadoras en Tonquin, 1939.
+ G. de Coral Remusat. Arte anames, artes musulmás, en Extremo Oriente, París, 1939.
+ Nguyễn Văn Tố. Rostro humano na arte anamesa, en CEFEO, N°18, 1^st trimestre de 1939.

+ Henri Bouchon. Clases traballadoras indíxenas e oficios complementarios, en Indochina, 26 de setembro. 1940.
+ X... - Charles Crevost. Un animador da clase obreira tonquinesa, en Indochine, 15 de xuño de 1944.
+ Công nghệ thiệt hành (industrias prácticas), en Revue de Vulgarisation, Saigón, 1940.
+ Pasado. Os mestres-laqueadores de Hanoi, en Indochina o 6 de febreiro de 1941.

+ Pasado. Laca, en Indochina, 25 de decembro de 1941.
+ Pasado. marfil, en Indochine, 15 de xaneiro de 1942.
+ Sereno (R.) Unha técnica tradicional anamesa: Xilografía, en Indochine, 1 de outubro de 1942.
+ Nguyễn Xuân Nghi alias Từ Lâm, Lược khảo mỹ thuật Việt Nam (Esquema da arte vietnamita), Hanoi, imprenta Thuỵ-ký, 1942.

+ L. Bezacier. Ensaio sobre a arte anamesaHanoi, 1944.
+ Paul Boudet. Papel anamés, en Indochine, 27 de xaneiro e 17 de febreiro de 1944.
+ Mạnh Quỳnh. Orixe e significado das xilografías populares do Tet, en Indochine, 10 de febreiro de 1945.
+ Crevost et Petelot. Catálogo de produtos de Indochina, tomo VI. Taninos e tintoriais (1941). [Danse nomes vietnamitas dos produtos].

+ Aug. Chevalier. Primeiro inventario de madeiras e outros produtos forestais de Tonquin, Hanoi, Ideo, 1919. (Danse nomes vietnamitas).
+ Lecomte. Os bosques de Indochina, Agence Economique de l'Indochine, París, 1926.
+ R. Bulteau. Notas sobre a fabricación de cerámicas na provincia de Bình Định, en BAVH, 1927, p. 149 e 184 (contén unha boa lista de varias cerámicas de Pacificar e as súas figuracións así como os seus nomes locais).
+ Despierres. ábaco chinés, en Sud-Est, 1951.

NOTAS :
◊ Fonte: Conciencia do Viet Nam, PIERRE HUARD & MAURICE DURAND, Revisada 3a edición 1998, Imprimerie Nationale París, École Française D'Extrême-Orient, Hanoi - Traducido por VU THIEN KIM - NGUYEN PHAN ST Arquivos de Minh Nhat.
◊ O título da cabeceira, a imaxe sepia destacada e todas as citas foron definidas por Ban Tu Xov - thanhdiavietnamhoc.com

VEXA MÁIS :
◊  Connaisance du Viet Nam – Versión orixinal – fr.VersiGoo
◊  Connaisance du Viet Nam – Versión vietnamita – vi.VersiGoo
◊  Connaisance du Viet Nam - Todo VersiGoo (xaponés, ruso, rumano, español, coreano, ...

BAN TU ¡¯
5 / 2022