TÉCNICA DAS PERSOAS ANNAMESAS - Parte 4: Incumprimento do texto orixinal

Hits: 517

Profesor asociado, doutor en historia NGUYEN MANH HUNG
Nome de alcume: un cabalo de equipaxe na vila universitaria
Nome da pluma: Besouro

4.1 Introducións previas

4.1.1 Fafección a respectar o texto orixinal

     a. Nas primeiras páxinas tratamos sobre a orixe deste traballo, tratamos os diversos lugares e personaxes que se puxeron en contacto e introducimos o conxunto de documentos anteriormente mencionado de moitos xeitos. No seu conxunto, podemos resumir o seguinte:

     Quizais Pierre Huard fose a primeira e primeira persoa que informara toda a vida e a obra do autor no Bulletin de l'École Française d'Extrême-Orient (Boletín da Escola francesa de Extremo Oriente) como xa coñecemos (1). Máis tarde, cando colaborou con Maurice Durand para escribir o libro titulado "Coñecemento de Vietnam" (2) Pierre Huard mencionara na súa parte bibliográfica a obra de Henri Oger titulada: "Introdución Xeral ao Estudo da Técnica de Anamneses" (3).

_______
(1) Pierre Huard: o pioneiro na tecnoloxía vietnamita. T.LWII BEFEO 1970, páxinas 215-217.

(2) Pierre Huard e Maurice Durand - Knowledge of Vietnam - École Française d'Extrême-Orient, Hanoi, 1954.

 (3) Henri Oger - Introdución xeral ao estudo da técnica do pobo annamés; ensaio sobre a vida material, as artes e as industrias da xente de Annam, París, Geuthner, 1908

     Non obstante, P.Huard non empregara os bosquexos de H. Oger para ilustrar os seus traballo (mencionamos claramente este asunto no noso capítulo anterior).

     b. Ao comparar os bosquexos introducidos cos do texto orixinal, podemos ver que os primeiros introductores ocultaron a parte lingüística, considerada por moitos investigadores como a real "Segundo deseño" de cada un dos esbozos. Antes de investigar sobre isto "Segundo esquema" botemos unha ollada ás formas en que este traballo foi introducido nos días pasados.

     1. Existen bosquexos nos que se omitiu unha parte do debuxo, como o caso do bosquexo titulado "Traficante de gando" (fig.95) exposto na Casa Cultural de Bourges (París) do 10 de xuño do 78 ao 5 de xullo de 1978 veremos que o orixinal leva a sombra dun búfalo (véxase a figura 132), hai que mencionalo.

Fig.95: VARIOS (despois de Phạm Ngọc Tuấn, exposición en París, 1978)

     O coñecemento enciclopédico que pertence ao Instituto para a compilación do dicionario enciclopédico ao introducir “o vestido cerimonial ” cortou o cabalo de madeira (fig.96). Aínda que o bosquexo orixinal non ten ningunha anotación en vietnamita en chinés e chinés transcrito, H.Oger anotou en francés: "A estatua do cabalo de madeira está debuxada nunha procesión dun xenio" (Fig. 97).

Fig. 96: UN VESTIDO CEREMONIAL (o cabalo de madeira omitiuse)

Fig.97: ENCANTAR UN CABALLO DE MADEIRA NUNHA PROCESIÓN RELIXIOSA

     2. Hai tamén bosquexos nos que o debuxo, no canto de ser cortado, foi emparellado con outro debuxo como o caso do que describe aproximadamente o "soldados de outrora"(fig.98) de Nguyễn Thụ para ilustrar a obra titulada Poemas e cancións populares vietnamitas: o palacio cultural nacional (libro 4, entre as páxinas 346 e 347).

Fig.98: UN SOLDADO DE TODO (de Nguyễn Thụ)

     Os bosquexos orixinais son os que mostran "un harquebusier ”(Fig. 99) e “un soldado"(fig.100).

Fig.99: ARMADOR(deseñado por un artesán)

Fig.100: UN SOLDADO(deseñado por un artesán)

     Segundo a normativa militar da dinastía Nguyen, os soldados dividíanse en dúas categorías: "lính cơ"(garda mandarinal) e “lính vệ"(garda). Os gardas foron escollidos de Nghệ An a Bình Thuận e estiveron estacionados en Huế. Durante as hostilidades entre os franceses e nós, o xulgado de Huế enviou ao norte 8000 gardas, colocados ao mando dun Kinh Lược (alto funcionario encargado da pacificación).

     En canto aos gardas mandarina, foron redactados no norte e encargáronse de custodiar as provincias do norte. Baixo a ccupación francesa, os gardas mandarina foron substituídos polo "khố xanh"(milicia baixo o dominio francés levando unha cintura azul), e unha parte restante moi pequena deles foi posta baixo o mando dos gobernadores provinciais.

     3. Algunhas entre elas non se emparellaron ou cortaron, pero tiveron funcións cambiadas. No "monocordo "(entre as páxinas 128 e 129), mostrado no bosquexo titulado "Un concerto" (Fig. 101) por Nguyễn Thụ, a corda baixouse mentres que no boceto orixinal, o artista debuxouna por separado (véxase fig. 156).

Fig. 101: UN CONCERTO (unha orquestra tradicional, de Nguyễn Thụ)

     Os pequenos cegos nos mercados adoitaban xogar ao monocordo para gañarse a vida. Este é un tipo de instrumento musical típicamente vietnamita que ten só unha corda, e por iso chámase monocordo. O monocordo adoita tocarse en solitario, xa que é moi difícil harmonizalo con outro tipo de instrumentos musicais como o "Đàn cò" (violín dúas cordas con caixa de son con forma de cunca), ou "Đàn kìm" (guitarra manexada con catro ou cinco cordas). No bosquexo, prestamos atención dunha corda, unida ao final da palanca, que é diferente da monocorda que estamos a ver hoxe. Hai unha frase dunha canción popular que di: (sendo rapaza, non se debe escoitar a monocorda ) como o monocordo é considerado un instrumento musical vulgar, especialmente cando se toca nunha noite tranquila.

     Vexamos o bosquexo orixinal que leva a anotación de H.Oger: "Banda de cegos tocando música" (fig.102). O coñecemento enciclopédico dállo a: "Un concerto".

Fig. 102: UN GRUPO DE MÚSICOS AZUL (primeira copia)

     4. Pero, tamén hai bosquexos sobre os que o artista Nguyễn Thụ non só emparellou figuras adicionais, senón que deseñou figuras adicionais como a que leva por título:

 "Voar un cometa de papel" e o anotado como "Xogando ao xadrez da pata de can" (Fig. 103).

Fig.103: Voando unha cometa de papel e xogando a cans caza (de Nguyễn Thụ)

     En comparación co bosquexo orixinal, veremos que a figura dun can foi deseñada adicionalmente no bosquexo de Nguyễn Thụ. O orixinal leva 4 caracteres vietnamitas transcritos en chinés: "Đánh cờ chân chó" (Xogando ao xadrez da pata de can) (fig.104).

Fig.104: XOGO DE PERRO DE PERRO

     Outro bosquexo orixinal leva o título: "Un sapo"(fig.105) coa seguinte explicación en chinés:

"Como o vento do Sur adoita soprar nos calorosos días de verán, os nenos fabricaban este xoguete, chamado sapo e agardaba que o vento o voase".

Fig.105: UN TOAD-KITE (cunha nota en chino: como adoita soprar o vento do sur nos días de verán calorosos, os nenos fabricaban este xoguete, chamado sapo, e agardaban a que o vento voase)

4.1.2 Errors distorsionando o significado

O xeito mencionado de explotar a obra provocara erros que distorsionan o significado real do seguinte xeito:

     a. O máis digno de atención é o bosquexo sobre o que o artista Nguyễn Thụ cortou certos detalles e o renomeou de acordo ao seu propio punto de vista. O nomeou "Concesionarios de porcos" e, que se mostra aquí (entre as páxinas 80 e 81), ofrécenos unha idea da escena de "Un mercado ao peche" sufridos polos comerciantes nese período de tempo (?) (fig.106).  Pero, en realidade, a anotación do bosquexo orixinal é "Coolies buscando un traballo" (fig.107). Quizais se cometeu este erro porque os fallos que teñen estas persoas están semellantes o "porco que atrapa a moza" xa vimos fig.41.

Fig. 106: CONCELLOS DE PORCAS (de Nguyễn Thụ)

Fig.107: COOLS BUSCANDO UN TRABALLO (Debuxo dun artesán)

     b. Do mesmo xeito, o coñecemento enciclopédico nomeou un bosquexo: "Máquina de enroscar fíos" (fig.120), mentres que o bosquexo orixinal se anota:

     “Decorar un parasol”. Outro bosquexo leva o nome de coñecemento enciclopédico como "Abrigo de Rickshawman", mentres que o bosquexo é anotado con 5 caracteres vietnamitas transcritos en chinés que len: "Rickshawman cambiando os pantalóns" (fig.177). Hai tamén outro bosquexo que pode acordar de inmediato co titular que o titulou: "A forza do home novo"fig.128). Pero, o artista non o pensou e no bosquexo orixinal escribiu tres caracteres vietnamitas con transcrición chinesa: "O home moverse cara a abaixo" mentres Oger anotaba en francés: "Forma de vestirse do traballador".  Poderiamos citar outro número ou casos similares ...