GO CONG - Cochinchina
Hits: 545
MARCEL BERNANOISE1
I. Xeografía Física
SITUACIÓN
A provincia de Gocong [Gò Công] está situado na costa do mar do Leste. Está separado da provincia de Giadinh [Gia Định] no noreste polo norte Vaico [Vàm Cỏ], delimitado polo norte polas provincias de Cho Lon [Chợ Lớn] e Tanan [Tân An], no leste e no sur pola de mytho [Mỹ Tho], e ao leste polo mar do Leste.
II. Xeografía Administrativa
ADMINISTRACIÓN XERAL
A provincia de Gocong [Gò Công] divídese en cinco cantóns: Hoa Dong Ha [Hoà Đông Hạ], Hoa Dong Trung [Hoà Đông Trung], Hoa Dong Thuong [Hoà Đông Thượng], Hoa Lac Ha [Hoà Lac Hạ], Hoa Lac Thuong [Hoà Lac Thượng]. A poboación comprende 42 europeos, 101.177 annamitas, 7 camboyanos, 627 chineses, 304 Minh Huong [Minh Hương], e 29 indios. Así a maioría de habitantes é Annamite, que se dedican ao cultivo do arroz. Os chineses, máis inclinados comercialmente, están ocupados na maior parte da cidade principal. De cando en vez reúnense nas aldeas, especialmente nos mercados de Vinh Loi [Vĩnh Lợi], Fillo Dong [Đông Sơn], Tan Nien Tay [Tân Niên Tây], Tang Hoa [Tăng Hoà], e Binh Luong Dong [Bình Lương Đông], pero en número limitado e principalmente como concesionarios.
ESTRANXEIROS ASIÁTICOS
A maior colonia comercial está en Cantón, a que máis riqueza adquiriu está en Trieu Chau [Triều Châu], e o máis activo no comercio en Akas. A maioría dos cantóns son conserveiros e hostaleiros Trieu Chau [Triều Châu] cociñeiros e comerciantes de té, os de Fukien [Phú Kiên] comerciantes e comerciantes de tea en alfarería. O Minh Huong [Minh Hương] son principalmente os descendentes dos colonos de Trieu Chau Trieu Chau [Triều Châu], ou de Fukien [Phú Kiên], onde os cantoneses envían ás súas esposas desde o seu propio país. Tamén hai algúns comerciantes de panos indios, inquilinos de mercados e pesqueiras.
III. Xeografía Económica
O principal cultivo na provincia de Gocong [Gò Công] é arroz. Non ten unha industria especial. O chan aluvial é plano e pantano, non hai regos nin centros de saúde. Hai un paseo marítimo e pola ruta comunal nº 4 desde Tang Hoa [Tăng Hoà] para Tan Thanh [Tân Thạnh]; a costa está baixa e afogada con barro e non se presta a bañarse.
ESTRADAS
As reclamacións da agricultura e o comercio forzaron a construción de varias estradas locais e provinciais, todas ben conservadas e dispoñibles para automóbiles. Non hai disparos, excepto quizais algúns paxaros como pombas, chupitos, bágoas e unha especie de garza. Hai un centro de pesca en Vam Lang [Vàm Lang], na boca do Soirap [Soài Rạp]. Non hai hoteis. Na cidade principal hai un bungalow (dúas habitacións dispoñibles). Prezo das comidas 1.20 dólares (non incluído o viño), prezo da habitación con almorzo lixeiro 1.80 dólares.
PÁXODAS PRINCIPAIS E LUGARES DE PEDRA
En cada aldea hai unha pagoda erguida ao santo gardián, e case en todas partes hai unha pagoda de Buda.
VISTOS
Non hai puntos de interese salientables na provincia de Gocong [Gò Công], os únicos monumentos históricos son algunhas tumbas. Cerca da ruta desde Saigon [Sài Gòn] to Gocong [Gò Công], son as tumbas dos devanceiros maternos do emperador O teu Duc [Tự Đức]. Estas tumbas só son de interese histórico. Están construídos no medio dos campos de arroz, e non son tan bos como os de certos ricos Annamitas de Cochin-China. Na entrada hai unha pagoda; hai en todas as 5 tumbas.
1 - A do príncipe de Quoc Cong [Quốc Công] (1764 - 1825), chamado Pham Dung Hung [Phạm Dũng Hưng], avó materno O teu Duc [Tự Đức]. Este príncipe exerceu baixo Gialong [Gia Long] durante a rebelión de Tay Son [Tây Sơn], foi mestre de cerimonias baixo Minh Mang [Minh Mạng], e nomeouno Virrei por O teu Duc [Tự Đức] en 1849; e recibiu o título póstumo de Duc Quoc Cong [Đức Quốc Công].
2 - A tumba do príncipe Phuoc An Hau [Ph Anc An Hậu] (1741 - 1810) chamou Pham Dang Long [Phạm Đăng Long], pai dos mencionados anteriormente, elevouse ao rango de príncipe en 1849.
3 - A tumba do príncipe Binh Thanh Ba [Binh Thanh Bá] (1717-1811) chamou Pham Dang Dinh [Phạn Đăng Định], pai dos mencionados anteriormente, un gran labrego da provincia de Quan Ngai [Quảng Ngãi], que se estableceu na vila de Tan Nien Dong [Tân Niên Đông] (provincia de Gocong [Gò Công]), tamén dirixido polo emperador en 1849 O teu Duc [Tự Đức].
4 - A tumba da muller do príncipe de Quoc Cong [Quốc Công].
5 - A tumba da muller do príncipe de Phuoc An Hau [Phước An Hậu].
De conformidade co artigo 5 do tratado asinado no Saigon [Sài Gòn] o 15 de marzo. 1874 entre Francia e o Reino de Annam [Un Nam], unha porción de terra de 100 mau (51 hectáreas, 53 hectáreas, 60 centiáreas precisamente, ou aproximadamente 125 hectáreas), das cales arredor de 50 hectáreas son campos de arroz, na vila de Tan Nien Dong [Tân Niên Đông], outorgáronse ao goberno Annamite. Os ingresos desta terra utilízanse para o mantemento das tumbas e o mantemento dos seus gardiáns; esta terra está libre de impostos e os membros da familia masculina Pham [Phạm] están exentos de impostos persoais, servizo militar e traballo forzado.
IV. Historia
Gocong [Gò Công] xogou un papel importante na conquista de Cochin-China. En 1862, a pesar das ordes emitidas por Phan Thanh Giang [Phan Thanh Giảng], Quanh Dinh [Quang Định] negouse a enviar. Almirante bonnard colocado Xeneral Chaumont e coronel Palanea a cargo dunha forza destinada a superar aos rebeldes. Venceron todos os obstáculos colocados no camiño Quanh Dinh [Quang Định], que conseguiu escapar e mantivo a rebelión ata que morreu en 1805. O seu corpo estaba na vista na praza pública de Gocong [Gò Công], e despois enterrado na cidade principal da provincia. Para evitar que os seus antigos seguidores exhumen os restos do seu xefe, e así lles permita negar a súa morte e continuar a rebelión, unha rigorosa supervisión da tumba de Quanh Dinh [Quang Định] mantívose.
BAN TU
1 / 2020
NOTA:
1: Marcel Georges Bernanoise (1884-1952) - Painter, naceu en Valenciennes, a rexión máis ao norte de Francia. Resumo da vida e da carreira:
+ 1905-1920: Traballando en Indochina e encargado da misión ao Gobernador de Indochina;
+ 1910: profesor na escola do Extremo Oriente de Francia;
+ 1913: estudar artes indíxenas e publicar varios artigos académicos;
+ 1920: Regresou a Francia e organizou exposicións de arte en Nancy (1928), París (1929): pinturas de paisaxes sobre Lorena, Pirineos, París, Midi, Villefranche-sur-mer, Saint-Tropez, Ytalia, así como algúns recordos. do Extremo Oriente;
+ 1922: Publicación de libros sobre artes decorativas en Tonkin, Indochina;
+ 1925: gañou un gran premio na Exposición Colonial de Marsella e colaborou co arquitecto de Pavillon de l'Indochine para crear un conxunto de elementos interiores;
+ 1952: morre con 68 idade e deixa un gran número de pinturas e fotografías;
+ 2017: o seu taller de pintura foi lanzado con éxito polos seus descendentes.
Referencias:
◊ Libro "LA COCHINCHINE”- Marcel Bernanoise - Hong Duc [Hồng Đức] Editores, Hanoi, 2018.
◊ wikipedia.org
Words As palabras vietnamitas negras e en cursiva inclúense entre comiñas - establecidas por Ban Tu Thu.
VEXA MÁIS:
◊ CHOLON - La Cochinchine - Parte 1
◊ CHOLON - La Cochinchine - Parte 2
◊ SAIGON - La Cochinchine
◊ GIA DINH - La Cochinchine
◊ BIEN HOA - La Cochinchine
◊ THU DAU MOT - La Cochinchine
◊ MY THO - La Cochinchine
◊ TAN AN - La Cochinchine
◊ COCHINCHINA